In Albanië is een behoorlijke aantal meren. Sommige zoals meer van Ochrid wordt gedeeld met Noord-Macedonië en Griekenland. Deze landen hebben al sinds langere tijd geen goed burencontact. In Griekenland wordt Noord-Macedonië niet anders genoemd dan: “Noord Macedonië voormalige republiek van Joegoslavië “ zodat er geen verwarring is over de provincie Macedonië in Griekenland. Je kunt dan ook niet als toerist een mooie boottocht maken die drie landen aandoen. In Albanië is één toeristische vaartocht. Die gaat van Fierze naar Komani. Een prachtige tocht over de rivier tussen bergen, steile rotsen en bijna geen bebouwing. Dat lijkt ons wel een mooie tocht, je zit twee uur op een ferry en dat is net mooi. Onze camper kan gewoon mee. Onderweg rijden we een afslag verkeerd en komen opeens bij een grens? Blijkt de grens met Kosovo te zijn. We weten dat dit land niet op de groene kaart staat en we dus nog een Wa-verzekering moeten regelen ter plekke, voor misschien 50 kilometer. Toch maar draaien, grenzen over kosten altijd tijd en we willen de boot van 13.00 uur halen. Als we aankomen bij Trageti, zo tegen 12.15 uur waar de boten vertrekken, is er geen plek meer. We hadden dus toch moeten reserveren. Dan morgen maar, geen probleem. Anne vraagt of hier in de buurt een overnachtingsplek is, misschien kunnen we wel in dit haventje staan? Jullie komen hier maar naar toe, na 18.00 uur mag je al wel de boot oprijden en kun je met je camper er overnachten. Super handig, kun je de boot ook niet missen. In het dorp op zoek naar brood. Netty wordt van het kastje naar de muur gestuurd, maar uiteindelijk is het een huis ergens het dorp in, met een deurbel aan de muur naast een luik. Netty belt aan, luik gaat open en een man staat met twee broden in zijn hand. Netty mag kiezen. Heel grappig en wereldvreemde scène die zo past in Jiskefet. We staan aan de rivier en proberen zoveel mogelijk schaduw te vangen. Lekker douchen met onze buitendouche die heerlijk warm is, salade met kip gegeten en dan op naar de ferry. Het cafeetje bij de haven heeft net alle beton lekker schoon gespoten en het is dus ook koeler zo bij het water. We drinken een biertje met de uitbater en gaan dan met de camper op de boot. Het koelt goed af naar 20 graden en slapen dus extra lekker. De wekker staat op 0.700 uur. Anne staat naast de bus zijn eerste espresso te drinken. Een man die ook met de boot mee wil vraagt of hij de kapitein is. Hahaha. Gelukkig niet, geen vaarbewijs.
Om iets over 9 gaan we vertrekken de boot is bij lange na niet vol. We zitten boven onder een overkapping. Mooi voor in de boot en dan los gaat het. Het lijkt wel of we opeens naar Noorwegen zijn verplaatst. Schitterende fjorden, onderweg af en toe en aftakking, een paar boerderijen, wat paarden, ezeltjes en mensen die over de rivier varen. Vooral veel passagiersvervoer in kleine pramen zal ik maar zeggen. Na twee uur varen, wat zo om is, komen we aan in Komani. het haventje is zo klein, dat je er niet mag komen met de auto, alleen als je op de boot moet. Parkeren is verderop zo’n 2 kilometer verder. Het haventje kun je alleen uit door een tunnel, die vanaf de boot bekeken niet zo heel hoog lijkt. Als er een taxi bus door kan, zien we dat het wel moet lukken met Limoe. De tunnel zelf is een uitgehakte tunnel in de rotswand, zonder extra muren, eigenlijk zoals je als kind een tunnel ziet. Erg donker, en je hebt er dan bijna geen tegenliggers maar wel allemaal lopende passagiers die naar de haven toegaan. De weg naar het meer van Shkoder is eerst vooral weer erg slecht. Het is 60 kilometer, maar met 30 kilometer kuilen en stijgen en dalen doen we er 3 uur over. Gelukkig is er nog plek op resort camping Shkoder, we zijn hier eerder geweest maar het restaurant is helemaal veranderd. Gezellige buren uit België en na een lekkere douche en een koud biertje kunnen we het warme weer wel weer aan.
Wow! Wat een mooie tocht!
dat was het zeker