Vanuit Vilnius zijn we via de Mazurische meren naar Poznań gereden. Anne’s collega Agnieszka komt oorspronkelijk uit deze stad. Zij heeft ons uitgenodigd om langs te komen. Zij is daar met haar man en haar gezin. Het huis van haar ouders is nu van haar. We zijn aan Bluszczowa en kunnen met de camper net op de oprit staan. Zo leuk om er te zijn. Voor haar is het ook heel leuk om te laten zien waar zij is opgegroeid. Heel bijzonder en een heel fijne ontvangst. Agnieszka heeft allerlei lekkers gehaald en we smullen met elkaar van de lekkere lunch. De tomaten zijn hier zó lekker.
We wandelen door de buurt, het is hier erg groen. Mooie oude statige huizen, afgewisseld met nieuwe huizen die wel allemaal erg groot zijn. Vlakbij is ook het kerkhof waar haar ouders begraven liggen. Hier in Polen wordt erg veel aandacht besteedt aan het onderhouden van de graven. Overal bloemen, maar tegenwoordig ook heel veel plastic, dat maakt het er niet mooier op natuurlijk.
In de buurt ligt ook de staalfabriek waar in 1956 de stakingen zijn begonnen. Poznań is een stad waar eigenlijk altijd wel wat gerebelleerd is tegen het gezag. Er kwamen meer dan 100.000 mensen naar het centrum van de stad. Met behulp van 400 tanks en 10.000 soldaten is de opstand neergeslagen. Er werd gericht geschoten. Dodental is geschat tussen de 57 en 100 mensen, honderden raakten gewond. Dit was wel het begin van de Poolse Oktober waar een regime werd geïnstalleerd dat minder Sovjet-controle had. Vergeleken met Hongarije, hetzelfde jaar, maar daar werd juist erg repressief gereageerd en werd de druk van de Sovjets juist vergroot. De fabriek staat nog in de wijk. 25 jaar na deze opstand is er in deze fabriek een standbeeld ter nagedachtenis gemaakt. Deze werd in onderdelen naar een bepaalde plek in de stad gebracht. Agnieszka herinnert zich de auto’s die de onderdelen toen vervoerden. Wij zijn ook naar het monument gegaan. Twee grote kruisen die in elkaar zijn vervlochten De datum van 1956 op het linker kruis. Op het rechterkruis 1968/1970/1976/1980/1981. Daarvoor een obelisk met het hoofd van een adelaar, met de tekst: Voor vrijheid, recht en brood en juni 1956. Indrukwekkend mede ook omdat in 1981 weer 100.000 mensen bij de onthulling van dit monument zijn geweest. Er was toen nog steeds een regime o.l.v. de USSR. Wat dat betreft hebben wij als Nederlanders weinig échte keuzes hoeven maken. Ook nu is Poznań politiek gesproken nog steeds een stad van protest, en saamhorigheid. De LHBTIQ+ gemeenschap voelt zich in deze stad ook vrijer dan in Warschau en op het platteland. In oktober dit jaar zijn er weer verkiezingen.
