Mooie route richting Zagora, afwisseling, zand, steen en bergen. Je merkt dat er nog steeds veel zand om je heen is. Wegen zijn prima. Zagora is een stadje waar indertijd de Karavanen elkaar ontmoeten. Zeg maar een kruispunt van zandwegen. Op deze kruispunten ontstond handel, er moest gegeten en geslapen worden, water gehaald. Levendige plekken die er nu nog steeds zijn. Als we Zagora binnenrijden, zien we gelijk het geschilderde bord ‘nog 52 kameeldagen naar Timboektoe’. Je moet er toch niet aan denken. Omdat onze bus toch wel wat te lijden heeft van de zandbak, gaan we langs bij Garage Sahara Zagora. Getipt door een vriend. Als Abdul en zijn broers merken dat we Martijn kennen is het gelijk klaar. Er wordt een olieblik schoon gemaakt en thee gezet, stoeltjes erbij. Eerst gezellig kletsen, zo gaat dat hier. Afspraak gemaakt voor de volgende dag, bandenwissel en doorsmeren.
We hebben nog geen camping maar er is eentje in het centrum, Camping Sindibad. Eén van de broers moet van Abdul ons de wegwijzen, het is maar 600 meter verder, maar goed je kunt het niet afwijzen. Op de camping staat Wouter die hier 7(!) weken heeft gestaan. We kunnen het niet vatten, maar hij overwintert hier. Hij nodigt zichzelf uit, om een biertje te komen drinken die hij nu bij de drankwinkel gaat kopen. De beste man is 80 en is best wel alleen, wel weet hij veel te vertellen. Bijvoorbeeld dat Abdul een goedlopend bedrijf heeft, maar wel erg vaak komt ´bedelen’ om bier of wijn. Mooi dat we het weten, kijken of er morgen nog wat gebeurt bij de garage. Wouter heeft het gezellig maar de geserveerde pinda’s laat hij staan, waarschijnlijk een vals gebit, hahaha. Nog even het stadje in om geld te pinnen. Netty heeft voor het boekenclubje inkopen gedaan en te weinig afgedongen volgens Anne. Maar Netty vindt hetgeen wat ze kocht het wel waard, en dat is ook een goede raadgever. De Touareg in zijn winkel was ook een leuke man, tsja dan vergeet je ook wel even dat je moet afdingen.
