Vandaag de Turkse grens over. Dat betekent eerst langs een hele lange rij vrachtwagens. Bé en Margriet hebben speciaal daarvoor een bordje toerist achter hun voorraam om aan te geven dat ze niet met hun vrachtwagen stiekem de rij inhalen. Daarna eerst langs de Bulgaarse grenspost. De beambte wenst ons succes als hij hoort dat we onderweg zijn naar Iran. Daarna de Turkse post voor de paspoorten en de visa. Vervolgens een post voor de auto. In Anne’s paspoort komt een aantekening dat hij met een Mercedes met kenteken de grens is gepasseerd. Netty heeft ooit als studente het aanbod gehad om een Mercedes naar Turkije te brengen samen met een vriendin. De pagina in het paspoort zou er dan netjes uitgesneden worden en ze konden dan met het vliegtuig terug, na een gratis vakantie.
Tenslotte nog een bagagecontrole, deurtje open en deurtje dicht, en we zijn in Turkije. Iedereen is vriendelijk, welcome friends! Vijftig kilometer voor Istanbul vinden we een rommelig campinkje aan de Zee van Marmaris. Veel vaste gasten, maar die zijn er nog niet. Wij mogen op het strand staan. Schitterend. Er komt nog een Zwitserse fietser langs die ook onderweg is naar Mongolië. Kaartjes uitgewisseld met Margriet.
5 reacties op “Zee van Marmaris”
Wat een heerlijkheid xxx
Leuk Netty en Anne,
Heel veel plezier tijdens jullie avontuurlijke reis! Groetjes uit Assen
Dat ging dus redelijk soepel, hopen dat het zo blijft. Op fiets naar Mongolië?
Op de fiets? Nee dat gelukkig niet. Wij zijn met onze camper
Moest even een lees-inhaalslag maken, en dat is gelijk genieten met jullie leuke verhalen en foto’s. Van sneeuw tot heerlijk weer en al wat avontuur hier en daar. Gaaf hoor. Is het item op de regionale Iraanse tv nog ergens terug te vinden? Ik zou me niet verbazen als Thomas Erdbrink binnenkort in de Volkskrant schrijft over zijn ontmoeting met jullie haha. Veel plezier daar!